Ben Ağabeyim Bende Kalacak

Çocukluğu robotik temalarla değil de eski Türk filmleriyle geçenler bir yanaşsın yamacıma. Çünkü onlar bilir, o dönemin filmleri efsanedir. Zamanın tozu ne kadar üstlerine sinse de asla etkisini yitirmez, izlenilmezlik edilmez. Replikleri dilden dilden yayılır, aile içinde espri olur dağılır. Bazı filmleri sadece tek bir repliği için izlersiniz. Bazılarını ise ezberden sıralamaya başlarsınız bile. İşte bunu yapabilme gücüne hayransanız ve çoktan efsane sözler hatrınıza gelmeye başladıysa evet yanaşın yamacıma.  Çünkü geçmişin repliklerini anacağız. Ucundan kıyısından yakalayanlar, azıcık da olsa aşina olanlar da buyursun. 


1)kekliğimiiii vurdulaaar, ganağğğdınııı kırdıılaaar 

2) yuuuh! İnsan aşık olur mu bee:)

 3) dinlerken tebessüm edeceksiniz..

4) o muhteşem ikili:)

     Ve daha sayamayacağımız pek çok sahne. "metiiiiiiin" seslenmesi, petrol çıkarırken yana döne aranan leğenler, sevdiği kızı abisi vermeyince çatıda büyüyen bir aşk hikayesi, dostluğun simgesi, adada neşeyle yapılan yüzen ev, orada söylenen şen şarkılar... Dünya halini bilmeyiz pek ne düşünür ne yapar ilgilenmeyiz. Çocukluğumuz gülen taraflarından biriydi Zeki Alasya.  Hafızalara kazınmış pek çok sahne canlanır şimdi gözümde.Ama benim için özel olan tek bir sahne var: 
      BEN AĞABEYİM BENDE KALACAAK!!