Durma hatırlat
kendini.
Hayatın
telaşından unutur insan.
Neyi nasıl
sevdiğini unutur.
Niye sevdiğini
unutur.
Hatırlat
kendini!
Çünkü insan
başka uğraşların gölgesinde kendini unutur.
Neyi nasıl
yapardı
Niye yapardı
Unutur.
Hatırlat
kendini.
Çevrene ailene
arkadaşlarına hatırlat.
Nesin sen
nasılsın hatırlat.
Onlarda kendi
hengamesinde unutur seni.
Unutur çünkü
insanoğlu nankör.
Aklını
oyalayacak bir şey buldu mu ruhunu unutur.
Sevdiği
şarkıları unutur.
Çayın demini ,
Kahvenin tadını
unutur.
Yanındaki
sohbeti, kelimelerini unutur .
Öyle ki
başkalarının ağzıyla konuşur.
İnsan bu.
Devrilir,
savrulur, doğrulur
Unutmasa aslında
çok kolay yolunu bulur
ama insan işte
unutur.
Kim olduğunu
niye var olduğunu ,
niye burada
olduğunu unutur.
Kendini
unuttuğunu bilmezse başkalarında bulmak için yola koyulur.
Sonra kaybolur.
Kaybolduğu yerde
debelenir durur.
Ne yapsan eksik
ne söylesen yarım
Soğuk kelimelere
sığınır.
Başka yüzlerde
kendini aratır
Sıkılır,
daralır, kırılır
Hem de çok
kırılır
Kaybolur
Kaybolduğu yerde
debelenir durur.
İnsan kendini
hatırlamazsa durum budur.
O yüzden
hatırlat kendini.
Soluduğun havayı
paylaştığın kim varsa hatırlat.
Kim olduğunu
bilsinler.
Seni
hatırlasınlar.
Kırmasınlar
diye, kırılma diye
Ne olduğunu
bilsinler ki öyle gelsinler.
Var olduğunu
hatırlat. Hatırlat ki köşedeki vazodan farkın olsun.
Hayattan aldığın
onca nefes var. Sen hatırlat ki kendini, doğru cümleler kurulsun.
O nefesini güzel
şeylere ayır. Cümlelerin küsmez sen kendini hatırlatırsan.
Hevesin kırılmaz
Canın yanmaz
İnancın,
direncin sarsılmaz.
Sevgin yıpranmaz.
Sen kendini
hatırlarsan savuramayacağın hiçbir hamle olmaz.
O yüzden şimdi burada
Her şeyden
herkesten önce
Durma
Hatırla kendini!
