içimde dizginleyemediğim bir dürtü var
“Dağılanı toplama arzusu”
Her yan her yanda olmasın derim etrafı toplarım.
aman düştüğü yerden kalksın derim seni toplarım.
dağıldığında koşar yetişirim,
anlatırsanız dinlerim, dinlerseniz çözerim.
aman arkada kimse kalmasın derim bir şekilde herkesin gönlünü ederim.
Nasıl büyük bir dürtüyse bu, korkmam.
Darbe ne kadar sert gelirse gelsin göğsümde yumuşatır, hallederim.
Ama şu aralar öğrendiğim bir şey var
“Bırak dağınık kalsın”
Bırak kendi toplasın, düştüyse kendi kalksın.
Naparsan yap bazen yaranamazsın.
Bazıları yanlışa meyilli, bazıları anlamamaya yeminli.
Ses etme işte bırak toplama, dağınık kalsın.
Her zaman herkesin yanında olamazsın.
~~
Onlara bu konforu sağlarken kendi rahatımı kaçırdığımı fark etmem zaman aldı.
bazıları gerçekten buna değer, yanındadır
Bazıları geçerken uğramıştır.
Kimsenin eli zorla tutulmaz, iyileşmek istemiyorsa tedavi uygulanmaz
Bir şey seni yaralıyorsa
Bırakırsın.
Ama dur artık yavrucum
bazı şeyler de dağınık kalsın
