Dolap Kapağı

 Tanıştırayım:

“Dolap Kapağı”

bakınca kirinden arınmış, üstündeki yükleri zor da olsa bırakmış bir kapı görüyorum ben.

Canım kapak💙

Bembeyaz o kadar güzel parlıyor ki

Diyeceksiniz delirdin mi bir kapağa ne güzellemesi bu böyle?!?

Anlatayım.

Bu kapının üstünde yapışkanlı askılardan vardı. 

Kolye vs asılsın diye yapıştırılmış şık askılar.

Düşmüş tekrar yapıştırılmış yine düşmüş.

Orası tutmaz diye yenisi biraz aşağı, azıcık yukarı yapıştırılmış. 

Defalarca tekrarlanmış bu; bir süre götüren ama sonunda yarı yolda bırakıp çat diye düşen askılar.

Her biri de geride yapışkanlı bölümünü bırakmış.

Üstündeki o şık parçaları düşürmüş, onu kendinde tutmayı becerememiş askılar.

yapışkan kısmı iz bırakmış.

Kapağı açtığınızda görüntü kötü tabii hâliyle.

bahar temizliğine niyetlendiğimiz bir gün o kapıdaki izler takıldı gözüme.

Sarı güçle birlikte bana da bir güç geldi herhalde ne bileyim😂

Önce sürtünce geçer dedim. Olmadı. 

Kazıdım üşenmeden. Olmadı.

Yumuşatayım dedim, bekledim ilk hali çok sertti çünkü. (Ne çok benziyor bizdeki yüklere) 

sonra çıkana kadar uğraştım.

Pes etmeden.

Yoruldum yalan yok, kolum kasıldı bir ara (evet bu da sana benziyor 🫀)

Tek bir iz kalmayana kadar tertemiz yaptım o kapağı. 

ve bir an

Sadece bir an

Yatağımda oturmuş ne okusam diye düşünürken göz göze geldik kapakla 

gözüm doldu fark ettiğimde.

Hadi geçmiş olsun diye oradan omzumu sıvazlasa anca böyle etkisi olurdu😌

Bir beyaz kapakla onca yüke vedanın resmidir bu.

Hepimizde var o yükler.

Gözümüzün önünde duruyor.

hadi bi’ gayretle temizleyin onları

Bakın ne güzel

Mis gibi yaz geliyor☺️

:)

 Çocukken annem tutar elimden Anıt bölgesindeki eski stada götürürdü beni.

Cadde bayraklarla donatılır, Anıt’ın etrafı rengarenk çiçeklerle süslenirdi.

Bayram öncesi bedestende alışveriş yaptınız mı hiç? Hah işte öyle kalabalık olurdu o cadde. Pamuk şekerciler, gazete kağıdından külah yapmış çekirdekçi abiler, baloncular, bayrak, atkı satan işportacılar

Allaaahh tam şenlik havası.

Hissederdin bugün bayram ve işin ilginci yapılan her şey çocuklar için.

İşin ticareti bile bize özeldi.

Sonra girerdik o stada. 

Oturacak yerler betondan, altımıza gazete koyardık, anne yüreği beton çekmesin diye hazırlıklı gelirdi.

İzlerdik rengarek kostümlerle, bize ait türkülerde oynanan halk oyunlarını.

Rengarenk kağıtlardan çıkan şekiller vardı. 

En çok da onları severdim. 

Abim de yapmıştı bir kere evdeki hazırlığını hatırlıyorum. “Kapat aç, kapat aç!!”

Komutları nasıl heyecanlıydı.

Sonra çıkardık oradan zaten gün akşama yakın olurdu. 

Eve gelirdik doyasıya çizgi film, Barış Abi programı, yeşilçam seyri derken uyur kalırdım.

Şimdikiler diyor ki ertesi gün niye tatil olurdu? İşte dolu dolu geçerdi de ondan. 

Açık havada yerdin nisan rüzgarını, bayrak sallayacağım diye de elin kolun yorulurdu, yürürken ayak sesini duyalım derdi babam, öyle gururla basardım yere; üstüne bir de yürürdün, geçiş törenlerini izlerdin ayakta. 

Rap rap eşlik ederdin onlara. 

Hepsini çocuksu bir heyecanla yapınca fark etmezdin ama eve geldiğinde yattığın yeri beğenirdin.

Bütün bunlardan sonra ertesi gün de dinlen derlerdi.

E tabii bizimkiler anlayamıyor şimdi. 

Biz o zaman törenden ziyade o ruhu öğrenirdik.

Hala içim titrer toplu bir şekilde İstiklal Marşı okunduğunda. 

En büyük şükür sebeplerimden biridir, ay yıldızlı bayrağın dalganışında gururlanmak.

Düşünüyorum ekrandan öğrenseydim bu duyguyu içimi sızlatır mıydı bir marş? 

Zannetmiyorum.

Sanal dünya sağ olsun her şeyi öğretiyor da ruh vermiyor.

~~

Fotoğraftaki çocuk büyüdü, öğretmen oldu şimdi

Her napıyorsa o ruh yaşasın diye yapıyor.

öyle kutlu oluyor bayramlar🇹🇷

çünkü ona öyle öğretildi

O da öyle öğretiyor.

~~

bayramınız kutlu olsun iki gözüm çocuklar!

ütülettiğimiz bayraklarımızı geceden astık balkonlara

Sabah kutlamalar başlasın artık 

gün doğumuyla🇹🇷🇹🇷