Yolcu Parodisi

Can kenarına hasrete gün eklerken sürüyor yolculuğum.
Kulağımda gecenin siyahını koyulaştıran bir şarkı. Aklımda binbir düşünce. Kalbim sıkışıyor yer yer. Otobüsün havasından yer açıyorum kendime. Yıldızları görmek için çabalıyorum ama televizyon ışıkları, araba farı derken ürküyor olsa gerek.
Hilali beş geçe aydan başka yok gözüme görünen.
Yola doğru dalıyorum ben de.
Aklımda binbir düşünce. Neyi zorlaştırıyoruz bu kadar? Niye zorlaştırıyoruz?
Ne bekliyorduk, ne görüyoruz?
Herkes mi hayal kırıklığı?
Her şey herkese güzel görünsün diye soytarıya döndük haberimiz yok.
Ne kadarı biziz diye düşünüyoruz. Eviriyoruz çeviriyoruz. Kırıntısını bulduğumuzda sımsıkı sarılacağız da, ıı ııh tek bir zerre dahi yok. Hep kamuflaj.
--
Ay da görünmüyor şimdi.
Karanlık biraz daha koyu.
Şimşekler çakıyor yer yer.
Biz mi?
Araba ışıklarıyla ilerliyoruz. Soytarılık hala bizle.
Zorlama birkaç söz paçamıza yapışmış. Mimiklerimiz kasılı. Kurduğumuz üç beş cümle, onu da biz kurmuyoruz.
Sadece olması gerektiği gibi, hepsi bu.

Olması gerektiği gibi yaşadığımızdan mı bütün bu iç çekmeler diye düşünmüyor da değilim.
Şarkılar olmasa belki daha kolay olurdu her şey.
Yahu her şey kolay olmak zorunda da değil işte!
Bak bu cümle bile olması gerektiği gibi sorunsalından doğuyor. Ne doğması hortluyor!
Beklentileri yok etsem sonsuz mutluluğa erişir miyiz? Bilmiyorum.
Denemeye değer mi? Niye olmasın.
Ara ara küçük kasabalardan geçiyor yolum. Beklenti kelimesi bile şehirli ağzımıza yapışmış. Halbuki nelerle uğraşıyor insan.
Beklentilerini kategorize etmeye çalıştığında ne dertler taşıyor, sığmıyor kabına.
Ne hayatlar yaşanıyor bir yerde, bir çatının altında nelerle uğraşıyor insan.
Tam o anda açılıyor gözüm. Karşıdan gelen arabanın farıyla sıçrıyorum birden.
Çekip çıkarıyor beni daldığım yerden.
Aklımda tek bir sorunun kıvılcımı:
Sen neyi unutuyorsun?
---
Ay görünür gibi oldu şimdi.
Bulutların ardından.
Beklentiler bir kenarda dursun.
Kibir kokan cümlelerimi çoktan çöpe attım zaten.
Şarkılarsa hala eziyor bir şeyleri.
---
Otobüs ışıkları yandı şimdi
Yıldızlar yine kayıp.
SAĞLIK OLSUN.
Gönlümdeki ses usulca fısıldıyor:
Şu aralar olacaksa, bir tek sağlık olsun.